MessAJE

4 PROGI WIARY

PIERWSZY PRÓG:
WYJŚCIE

Człowiek od zawsze, szukał sensu swojego życia od narodzin do śmierci. Mądrość i religie  pomagały  mu odnosić się do rzeczywistości  i szukać sensu życia w  świętym jego źródle.

Mity i liturgie wprowadzały  go w wielki rytm natury, który stawał się jakby obrazem boskiego działania. Kosmos umieścił  człowieka na swoim miejscu, w spokoju Czasu początków, który historia niestety zakłócała.

Ten poukładany świat sprzyjał pojawieniu się możnych, ale także skrajności, niewolników bądź zbuntowanych. Zrywając z takim kontekstem pewna grupa plemion zaczęła się wyodrębniać.  Poprzez bunt, ucieczkę i zrzeszenie się imigrantów rodził się Izrael. Dzięki temu samemu doświadczeniu religijnemu, jakim był apel nieznanego Boga zrzeszone plemiona nabywały poczucia bezpieczeństwa i odkrywały swoją duchową tożsamość. Towarzyszenie nowego Boga sprawiło, że odkrywali religię, w której nic nie było zapisane w gwiazdach; wszystko natomiast stawało się dziełem wolnych partnerów. Historia stała się miejscem, w którym wezwania, ukierunkowania, załamania, przebaczenia odsłaniały misterium Boga słuchającego człowieka. A także powołanie człowieka odpowiedzialnego mimo trudnej codzienności.

DRUGI PRÓG:
WYGNANIE

Doświadczenie wygnania dało wierzącym punkty orientacyjne. Była nim przede wszystkim Tora – najpierw przeżywana, a potem  stopniowo zapisywana. To jednak życie  
i  przemiany w nim zachodzące generowały nowe pytania. Istotne zagadnienia były przedmiotem międzynarodowych debat, ale teksty założycielskie Izraela ujawniały jeszcze inne spojrzenia na rzeczywistość.  Członkowie narodu izraelskiego byli poddani pokusie,  aby na pytania ważne dawać odpowiedzi na własną rękę, zamiast ufać swojemu Bogu.
            Prorocy przygotują lud na wydarzenia dramatyczne, które go rozproszą  i rzucą wyzwanie fundamentom jego tożsamości. Izrael skazany ponownie na unicestwienie jest
w stanie ochronić swoją duszę dzięki modlitwie, pamięci i przestrzeganiu Tory. 

            Wierni będący w obcym wszechświecie  poznają wyjątkowość swojego Stwórcy i Odkupiciela  wśród innych  bóstw, które się reklamuje. W paradoksalnym milczeniu Boga uczą się żyć w cieniu Misterium,  do którego można się zbliżyć przez pełną szacunku adorację i przez mnogość mistyków. Piętnowane przez proroków bałwochwalstwo  narazi ich na nienawiść narodów, ale dochowają wiary niekiedy za cenę męczeństwa.  Prorocy poprowadzą  wiernych od modlitwy do ofiary, aż do wyczekiwania Dnia Pańskiego, od walki za wiarę, aż do oczekiwania na Zmartwychwstanie. Tak wiele różnych dróg w gąszczu Tajemnicy Chwały objawionej na Synaju Mojżeszowi.

            Życie ludu jest nieustannie płodne, wspomagane przez mędrców i zjednoczone  przez jego Sanhedryn. To w tym żywym organizmie wiary narodził się Jezus,  który nauczył  nazywać Boga  Ojcem.

TRZECI PRÓG:
JEZUS

To bez wątpienia najbardziej oryginalny etap tej drogi, który sytuuje Jezusa w jego żydowskim kontekście. Konfrontując przepowiadanie Jezusa  z wewnętrznymi debatami w judaizmie i chrześcijańskim odczytaniami wydarzeń po Wielkanocy, możemy dostrzec  oryginalność przesłania tego, który   „ponownie otwiera proroctwo” i zaświadcza o Bogu Ojcu, napełniony miłością i miłosierdziem do swojego ludu wraz z grzesznikami.

                Postrzegany najpierw jako Eliasz, a następnie Mojżesz Jezus nadał swojemu przepowiadaniu głębię i radykalność, która naruszyła nauczanie ówczesnego judaizmu.  Prowadzi debatę, która niepokoi autorytety Sanhedrynu. Tak czy nie, Bóg przyszedł czynić nowe  i przemienić ludzkość przywracając jej piękno  początkowe.  I to wszystko w codziennym ubóstwie, i mimo sytuacji trudnych, w których jeszcze tkwiła.  Intymna relacja Mistrza z tym, którego nazywał swoim Ojcem , pokora i autorytet Jego świadectwa pozwalały stopniowo odgadywać jego uczniom boski wymiar, który go zamieszkiwał..

                Załamanie, które Jezus wprowadził w subtelną równowagę judaizmu było nie do zniesienia.: Sanhedryn postanowił go stracić.  Czy Jego śmierć była porażka czy tez ostatnim świadectwem przebudzenia i  opuszczenia? Złamanie, które Jezus umieścił w subtelnej równowadze judaizmu, nie było możliwe do zniesienia: Sanhedryn zdecydował o swojej stracie. Czy jego śmierć była porażką, czy ostatnim świadectwem przebaczenia i porzucenia? Tylko wydarzenia Wielkanocy mogły to ujawnić, mimo, że uczniowie wiedzieli jak interpretować śmierć Mistrza jako ostatni proroczy gest, w którym Bóg się wypowiedział.

To tradycja chrześcijańska, w różnych kontekstach kulturowych, będzie inwentaryzować bogactwo Jezusa Chrystusa, zwłaszcza po tragedii jego śmierci i wstrząsie  spowodowanym  przez Jego Zmartwychwstanie. Tchnięci  przez swojego Ducha  chrześcijanie odkrywali boskie wymiary tego doświadczenia jednocześnie  z radykalną  nowością powstała dzięki niemu w naszej ludzkości. Jak Zachować całe bogactwo Pamięci adaptując je do nowych mentalności. To jest sprawa rozwoju chrystologicznego i wielkich soborów w Nicei, Efezie i Chalcedonii,  Chalcedonu, które nadal mają wielkie znaczenie katechetyczne.

CZWARTY PRÓG:
KOŚCIÓŁ

Następnego dnia po śmierci Jezusa uczniowie spotykają się ponownie ze strachem. Ale żar wiary wciąż płonie pod popiołem smutku. Pamiętamy jego kazania, jego prorocze gesty, jego ogłoszenie Zmartwychwstania …

Kobiety mówią, że widziały ją żywą, a znaki pamięci nagle wypełniają się obecnością: Jezus ukazuje się swoim uczniom, przywraca ich zaufanie, ponownie otwiera pisma święte, przywraca je do wiary, przekazując swój oddech. Grób nie jest już miejscem nostalgii: staje się miejscem otwartym na Boga, w którym pędzi twórczy Duch. Apostołowie Jezusa kontynuują jego nauczanie. Dzięki geniuszowi i wierze Pawła stopniowo wchodzą w zrozumienie pełni Chrystusa, objawiając się teraz jako zbawiciel i twórca całej ludzkości.

W ten sposób Kościół, ciało Chrystusa, jego sieć znaków i twarzy dla świata, odkrywa z pomocą Ducha Świętego głębię Boskiej Tajemnicy: plan miłości, poczęty przed wiekami i tym pycha zagrażała, gdy tylko Bóg poddał się naszej wolności. Wyznaje jedynego Boga w swej naturze i Trine w swoich osobach, które nakazują nam Go, pomimo naszego grzechu, i tym samym ryzykuje Ofiarę.

KONTAKT