Czym jest biblijna katecheza Mess'AJE?
W zamyśle autorów było znalezienie odpowiedniej nazwy, która oddawałaby istotę biblijnej katechezy dorosłych opartej na pedagogii czterech progów wiary.. Określenie Mess’AJE powstało zatem z połączenia francuskiego słowa MESSE (Msza św.) z pierwszymi literami wyrazów Alliance – Jésus – Église (PRZYMIERZE – JEZUS – KOŚCIÓŁ). To połączenie nie tylko dało nowe określenie, ale także w wymowie jest identyczne z francuskim słowem MESSAGE, co dosłownie oznacza „wiadomość”, przesłanie”. W kontekście prowadzonych katechez, sama już nazwa Mess’AJE jak i jej dźwiękowa zbieżność stawiają Dobrą Nowinę o Jezusie Chrystusie w centrum życia, jako przesłanie dla współczesnego człowieka.
Katecheza dorosłych uznawana jest w dokumentach katechetycznych za podstawową formę katechezy. Kościół nieustannie poszukuje form i metod katechezy odpowiednich dla dorosłego odbiorcy. Biblijna katecheza dorosłych Mess’AJE jest jedną z interesujących propozycji katechetycznych, która od lat cieszy się powodzeniem we Francji i w wielu innych krajach na świecie.
Fundamentem pedagogii wiary jest Biblia, a jej źródłem Boża pedagogia. Tym, co stanowi o oryginalności pedagogii katechezy dorosłych Mess’AJE, jest propozycja wędrówki przez historię wiary ludu Bożego zawartą w Biblii. Jest to historia zbawienia zawierająca momenty przełomowe – tzw. progi wiary, przez co staje się historią aktów wiary podejmowanych, by trwać w wierności Bogu. Katechizowany, poznając historię wiary ludu Bożego, odkrywa w niej własną historię. Profesor Jacques Bernard, twórca katechezy, wyróżnia w Biblii cztery progi wiary: „Wyjście”, „Wygnanie”, „Jezus”, „Kościół”. Każde spotkanie katechetyczne prowadzone metodą Mess’AJE zawiera pięć elementów: prezentacja i dyskusja nad materiałem audiowizualnym inspirowanym Biblią, pogłębienie biblijno-historyczne, pogłębienie teologiczne, dzielenie się w grupach, modlitwa.
Ks. dr Bogdan Skłodowski
Prowadzona katecheza Mess’AJE ma swój konkretny przebieg swoją metodę, na która składa się 5 etapów nazywanych „drzwiami wejściowymi”. Etapy odwołują się do estetyki, egzegezy, teologii, dzielenia się i modlitwy.
Współczesna francuska malarka Françoise Bürtz studiując od roku 1962 sztuki piękne w Paryżu doświadczyła kryzysu malarstwa XX wieku W spotkaniu z przedstawicielami awangardy francuskiej tej miary co: Henri Matisse, Marc Chagall, Pablo Picasso a jednocześnie filozofami torującymi drogę sztuce nowoczesnej w osobach Jean Paul Sartre’a, czy André Malraux mogła wystarczająco dobrze poznać jej przejawy i założenia. Sztuka z jaką się zetknęła nosiła znamiona tymczasowości, a tworzenie pozbawione kontemplacji stawało się cyklem produkcyjnym, którego efektem były bezduszne twory szybkiej inwencji. Françoise Bürtz zniechęcona wytworami pozbawionej głębi sztuki zaczęła poszukiwać czegoś innego. Porzuciła środowisko, które mogło jej zapewnić artystyczną karierę. Po doświadczeniu osobistego powrotu na drogę wiary podjęła inicjatywę kształtowania takiej sztuki, która prowadziłaby jej odbiorców do osobowego kontaktu z Bogiem. W wypracowaniu oryginalnych założeń nowego stylu tworzenia pomógł jej kontakt ze stygmatyczką Marthe Robin, z egzegetą twórcą Mess’AJE Jacquesem Bernardem, a także pobyt w Ziemi Świętej, studia teologiczne we Fryburgu Szwajcarskim orasz podróż do Rosji. W oparciu o te doświadczenia jak również kontemplację tekstów biblijnych i Ojców Kościoła stworzyła nowa cywilizację obrazu religijnego, w którym połączyła osiągnięcia sztuki współczesnej z próbą wyrażenia tego, co niewidzialne. Jej liczne dzieła są rodzajem wielkich syntez teologicznych stanowiących ważną pomoc w kształceniu biblijnym dorosłych na kilku kontynentach. Sztuka ta łącząc w sobie nowoczesne środki wyrazu z głębią tajemnicy wiary skutecznie prowadzi współczesnego człowieka na spotkanie z sacrum.
dr Elżbieta Młyńska
